Cù e sciume chì vanu à imbiancà l’orisonti
Purtate da u mare peregrinu eternu
Cù e neve chì stanu appese à i monti
Carezze di silenziu rigalu di l’inguernu
Cù l’omu spiranzosu fighjendu a spirata
Chì vene à risplende mesu à u timpurale
Cù l’ansciu silenziosu di a chieta attrachjata
Quandi a luna accende u più altu sciappale
Mi ne vocu à cantà e fureste di sole
I chjassi di u sperà è po l'eternità
È po l’eternità
Cù l’acellu quassù in lu celu turchinu
Duve và solu, solu un nulu andarice
Cù u tempu dinù missageru divinu
Chì tramanda l’idea d’un mondu più felice
Cù u ventu istrosu chì gira centu mondi
Basgendu ogni sarra di e so dolce lapre
Cù u fiume furiosu chì và mezu à e sponde
È l’immensa dulcezza di u fiore chì s’apre
Mi ne vocu à cantà e fureste di sole
I chjassi di u sperà è po l’eternità
È po l’eternità
Cù l’ochji illuminati da i ghjorni d’aprile
Impastati d’amore è carchi d’asgiatezza
Cù i cori infuriati da u sintimu suttile
D’appartene à a tarra è à e so billezze
Cù l’omu incatenatu privu di stellaria
À l’ora chì a notte stende u so reame
Cù u sognu strappatu in cerca d’armunia
Chì scianchighjendu và versu l’alba chì chjama
Mi ne vocu à cantà e fureste di sole
I chjassi di u sperà è po l’eternità
È po l’eternità…
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire